بنفشه

دست من بنفشه می دهد چگونه مرده ام
زنده ام هنوز هم اگر چه جان سپرده ام

زندگی مرا ندید، زندگی مرا نخواست
عمر را به خیرگی کشیده ام به گرده ام

سال هاست می تراشم از خودم تجسمی
عشق را در استخوان و پوستم فشرده ام

چشم های من دو باغ پر درخت و بی ثمر
میوه های هر دو را خودم نچیده خورده ام

جعبه ی سیاه خاطرات من نخواندنی ست
من سقوط خویش را زنانه راه برده ام

دست من بنفشه می دهد ولی بنفش نیست
خاک بارور که زیر برف ها فسرده ام
#سعیده_موسوی_زاده_دی_۹۶
@khalekhanbaji

نوشته شده توسط خاله خانباجی در ساعت 17:38 | لینک  |